Dankbaarheid (met Sietske van Feelin’ Flemish)

 Dankbaarheid (met Sietske van Feelin’ Flemish)

S: Welkom iedereen!

P: Ja, welkom bij een tussenaflevering van Op z’n Vlaams, en…

S: …een normale aflevering van ‘Dankbaarheid op Donderdag’ van Rebels Nederlands (www.feelinflemish.be/rebels-nederlands-podcast).

P: En voor deze aflevering gaan wij het hebben over dankbaarheid. Maar misschien moeten we eerst de mensen uitleggen hoe da we mekaar kennen.

S: Ja, en hoe dat da komt, dat wij ineens hier, met twee, ne podcast zitten te maken, terwijl da wij allebei ne Vlaamse podcast hebben.

P: Dat klopt, inderdaad.

S: Awel, zo is ’t begonnen hé, want op één of andere dag, toen ik pas Rebels Nederlands ben beginnen maken, dacht ik “ah, ik ga eens kijken wat er al bestaat” en toen zag ik “hmm, Op z’n Vlaams”. Dus…

P: Ja, en toen zag ik ineens een mailtje binnenkomen van Sietske met vragen van “Hoe start ik ne podcast?” en “Kunt ge mij wa tips geven?” enzo. En ja, die tips heb ik met plezier gegeven, en zo is ze dan gestart.

S: Interessant, want ik herinner mij zelfs nie da ik tips heb gevraagd (oh jawel), ik dacht dat ik al begonnen was? Want ik ben ook wel heel spontaan zomaar begonnen met ne keislechte micro….

P: Die eerste aflevering! Ma zo ben ik ook begonnen, mijn allereerste afleveringen waren ook met gewoon, met ne smartphone.

S: Ja, ik gebruikte mijn ‘oortjes’, ja gewoon oortjes met zo’n draadje, zoiets heel…, ja, wat daar helemaal niet voor gemaakt is.

P: Ja, bij mij was het gewoon ne GSM op tafel, en da was het dan. Maar ja, nee, heel blij dat we nu met een microfoon kunnen werken want dat is toch wel een verschil qua kwaliteit.

S: En we zijn nu gewoon voor het eerst, allebei denk ik, een interview aan het doen. Ik heb wel interviews gedaan met andere mensen, maar die zaten dan aan de andere kant van de…

P: …wereld?

S: Nee, maar die zaten niet bij mij in één kamer. Wij zitten wel samen in één kamer.

P: Ja, inderdaad, en leuk dat da kan, want ik denk een paar maand terug zou dat zelfs niet kunnen met corona, maar nu dat alles terug een beke meer open gaat.

S: Ja, gelukkig. En wij hebben elkaar dus pas drie, vier uur geleden leren kennen.

P: In ‘t echt leren kennen. Ja, ‘t is allemaal wel wa speciaal. Allemaal live hier, op de podcast.

S: Ja, en ik heb dus opnieuw Pieter gecontacteerd, want ik zei “seg Pieter, ik doe dankbaarheid op donderdag, en gij hebt volgens mij ook al es een paar keer een aflevering opgenomen over dingen waar gij dankbaar voor zijt”.

P: Ja, dat klopt, inderdaad.

S: Dat was opnieuw ne match! Dus we moesten gewoon samen iets doen. En nu zitten wij hier, met ons lijstjes gemaakt, van waar da we dankbaar voor zijn. (Ja) En dan gaan we daar gewoon eens doorgaan hé, en eens babbelen.

P: Dus, dan ga ik efkes mijn lijstje terug bovenhalen. Voila. 

S: Wie begint er? Inne minne mutte…

P: …tien pond grutte!

S: Begint gij maar.

P: Ja. Da’s goe. Dus mijn eerste ding waar ik dankbaar voor ben is – en ik heb het eigenlijk al gezegd – gewoon het feit dat de lockdown in België zo goed als gedaan is, ik bedoel, de meeste mensen zijn nu voor de eerste keer gevaccineerd, en nu deze maand en de komende maanden gaan er heel veel mensen hun tweede vaccin krijgen, dus, ja, dat betekent wel dat de lockdown zo goed als over (voorbij) is, en het is gewoon leuk om terug buiten te komen, op terraskes te zitten, vrienden te zien, ja, daar geniet ik echt wel enorm van, dus zeer dankbaar voor dat!

S: Ja, en daar kan ik zeker op reageren met “ik ook”, want gij weet dat ik veel in andere landen zit, of toch heel veel tussen twee landen pendel en ik vond dat verschrikkelijk om elke keer als ik ging reizen, om dan een quarantaine te moeten doen. Nu ja, officieel quarantaine te moeten doen, want ik zal toegeven dat da niet altijd zo strict nageleefd is, maar nu ben ik al twee keer, ik ben ne keer gegaan vorige week, ne keer teruggekomen, en ik moest gewoon geen quarantaine doen en da’s gewoon – dat verandert alles. Ook al zit ik graag binnen, in de zomer met deze warmte binnen zitten is toch niet ideaal.

P: Da’s ietskes te veel van ‘t goeie.

S: Absoluut, OK. Da klinkt goe. Ik ben dankbaar omdat ik vorige week een aantal van mijn spullen heb kunnen weggeven, zowel aan een buurmeisje van mij, een buurmeisje die 6 jaar is, en da’s echt een heel lief meisje. En ik was aan ‘t opruimen en ik vond echt superveel stickers en briefpapier en ik weet, ik ben bijna 36 jaar, maar ik geniet enorm van briefpapier en stickers, en op dat vlak ben ik een meisje van 6 jaar, maar soms wordt het gewoon te veel en ik dacht “oh, die staat hier nu”, en ze was weer heel veel aan ‘t vertellen tegen mij, en ik zei “Nee nee, ik kan niet naar buiten komen, want ik moet hier opruimen, maar kijk eens, ik ga u dit en dit en dit geven, en die stond daar op den duur me stickers en glitters en weet ik veel wat, en die was keiblij. En ik vond dat gewoon, ik ben daar dankbaar voor dat ik zoiets kan doen, want dat geeft gewoon een gevoel van rijkdom.

P: Ja da’s inderdaad… (lief hé) een mooi dingske van dankbaarheid. Voor mij, dus ik volg nu momenteel, ahja, mijn luisteraars gaan dat niet echt weten, tenzij dat ze ook mijne website volgen met de artikeltjes, maar ik ben nu zelfstandige aan het worden. Ik zet in het traject, en verleden week zijn we dan samen gekomen met een paar zelfstandigen, dat heet dan een “boost groep” en dat deed eigenlijk wel deugd om daar met andere mensen over te praten, gewoon van, ja, gewoon om te zien waar iedereen mee bezig is, en ge komt echt met meer energie buiten. Ja, dat was echt een heel leuke ervaring.

S: Ja, da’s misschien ook interessant voor de luisteraars om te weten, ik heb daar vorige keer op mijn podcast ook over gesproken, dat ik mijn boekhouder heb moeten ontslaan (ah, oei), want dat was een groot probleem. Ja, da’s een lang verhaal, dat ga ik hier zeker niet herhalen, want daar ben ik niet zo dankbaar voor, maar het is echt wel in België niet gemakkelijk om zelfstandige te worden, omdat er heel veel papierwerk bij komt kijken, ook hele hoge sociale bijdragen, en dus ik snap dat gij dankbaar zijt om in zo een groep te zitten waarin ge niet alleen steun krijgt van andere mensen die door hetzelfde gaan, maar dat ge ook de kans krijgt om er echt rustig aan te beginnen. Dus da’s heel goed.

P: Ja, die organisatie ‘JobYourself’, dat is echt een godsgeschenk. En ik ben heel blij dat ik in Brussel woon want in Vlaanderen kunt ge dat niet doen, in Wallonië kunt ge da naar mijn weten ook niet doen, da’s enkel in Brussel dat ze dat aanbieden. Dus op dat gebied, weer een voordeel om in Brussel te zitten.

S: Ja, dankbaarheid aan Brussel, goe bezig Brussel! Want Vlamingen hebben vaak veel commentaar op Brussel. Maar er zijn veel dingen die hier wel heel goed gaan.

P: Inderdaad, inderdaad, ‘t is een toffe stad. Komt af!

S: Ja, komt af, maar pas op, want met het Nederlands is ‘t niet altijd zo gemakkelijk.

P: Nee, tenzij dat ge naar de Dansaert wijk gaat, daar zitten de Dansaert Vlamingskes samen, dan kunt ge nog een klapke in het Vlaams doen. Maar voor de rest zal het Frans zijn, of Engels.

S: Ook leuke talen hé. Dan is het terug aan mij. Ja, we zeiden juist dat Brussel een hele toffe stad is. En dat is eigenlijk wel een beetje mijnen basis, maar toch was ik vorige week ook een beetje dankbaar voor de stad Zürich die ik altijd heb gehaat. Ik woonde heel lang in de buurt van Zürich, en in mijn ogen was dat zo een bankiersstad waar alles heel duur is en waar ik niks te zoeken had. Maar vorige week zijn we daar een namiddag zelfs maar naartoe gegaan, en hebben wij een beetje gegeten, een vegetarisch buffet om “u” tegen te zeggen, dat was superlekker, (oh, zalig) ook wel superduur, maar ja, kijk, dat is niet zo erg. En dan een beetje rondgewandeld, en ik heb die stad met nieuwe ogen gezien, dat was plezant. Dus ik ben dankbaar voor nieuwe ogen 🙂 En euh, ja de zon doet heel veel hé, want het was vollenbak zon.

P: Ohja, en dan kunnen we voort naar mijn dankbaarheidspuntje, want het weer, dat is er ook eentje van. Nu is het heel zonnig, maar ik ben eigenlijk heel dankbaar, want een paar dagen terug was het héél slecht weer in België, en ik ben dankbaar dat ik niemand ben verloren, of iets dierbaar ben verloren in de overstromingen, want dat was echt wel een beetje ongezien in België. Dus ja, ik ben blij dat de zon terug is, en dat alles terug een beetje, bah, normaal is misschien een beetje het verkeerde woord, maar dat alles terug een beetje aan het settelen is.

S: Ja, da snap ik. Ik ben gelukkig, omdat ik dus in Zwitserland zat, ben ik daar nie zo hard mee bezig geweest, met da nieuws, maar, da’s echt, da was erg en zo een nieuws maakt altijd da ge dan weer kunt stilstaan bij hoeveel geluk da ge hebt (ja, inderdaad), dus da ’s nen hele goeie. Goe, dus gij waart dankbaar voor de zon en het mooie weer en ik was ook wel dankbaar…iets dat er helemaal niks mee te maken heeft! 

P: Dat hoeft ook nie. Gij moogt dankbaar zijn voor wat da gij wilt!

S: Ja, da ’s waar! Ik ben zondag, want ik ben een beetje de dagen van de week aan ‘t volgen, want op mijne podcast doe ik da zo. Ik kies voor elke dag één ding omdat anders zou ik hier nen hele lijst hebben van honderd dingen. Zo positief ben ik ook nie, da ’s nie weer. Op zondag zijn wij gaan wandelen in de Zwitserse bergen met twee vrienden en de twee vrienden zijn echt superlief want wij hadden tot op de laatste moment nie beslist of we nu zouden meegaan of nie, want ja, da was toch ver weg. We hebben toch op de laatste moment gezegd: “Ok, wij gaan mee wandelen en die hebben da allemaal voorbereidt. Die hebben exact gezegd welke trein te nemen en naar waar. Ze hebben zelfs boterhammen gemaakt voor ‘s middags voor ons der bij. Uiteindelijk hebben we zes uur zitten wandelen en da ’s dan nie plat wandelen (stevig), maar we hebben een berg beklommen. Da was heel hoog. Ik heb daar nog altij pijn van, maar toch ben ik nog altij heel dankbaar aan die vrienden dat die da geregeld hebben, want ik wil heel graag heel vaak gaan wandelen, maar da geregel vind ik soms zo een gedoe. Dus da was fijn dat die da georganiseerd hebben en da wij gewoon maar moesten gaan zitten in den trein en ja, eigenlijk verder gewoon goei schoenen aan hebben en da was alles.   

P: Da’s kei makkelijk. Ja, als ge zo organisatorische vriendjes hebt. Nee, op da gebied, ja, de laatste tijd – ok, het staat nu nie op mijn lijstje, maar de laatste tijd wandel ik ook veel meer terug rond in ‘t stad omdat ‘t terug mag en ‘t is ook gewoon ietskes leuker om zonder masker rond te lopen, want, ik weet nie of ge da weet, maar in Brussel was het tot voor kort verplicht, ook gewoon in ‘t straat.

S: Ja, da heb ik nooit gesnapt. Da was nie zo in Zwitserland, dus op da vlak was ik ook heel verwend. 

P: Nee, in België, allé, in Brussel was da heel streng, dus ja, blij da we da nie meer hoeven te doen (nee, amai). Maar ja, zo gewoon in ‘t stad rondwandelen en gewoon terug, ja, de mensen buiten zien en, ok, ‘t is genen berg da we beklimmen, bijlange nie, maar ‘t is toch leuk. ‘T is goe voor de beentjes. 

S: Ja, om terug echt buiten te komen, ja, zeker.  Supergoe. 

P: Dus, ik vind het nog altijd heel fijn om mensen Vlaams aan te leren. Dat is iets da mijn luisteraars ook nie weten, tenzij menne website volgen, dat ik op italki zit. Dat is een applicatie die studenten en leerkrachten bij mekaar brengt voor verschillende talen. Dus ook Vlaams en ik heb daar wel wat studenten op. Dat is echt superleuk om te doen, want da zijn mensen van overal in de wereld en ja, ik ga ze denk ik missen, moest ik da ooit stoppen, want ja, ge bouwt daar toch wel nen band mee (absoluut, ja). En ge leert er ook veel van bij over uw eigen taal. Ja, da’s echt super. 

S: Ja, dat hebben we ook gemeenschappelijk. Da wij allebei nie oorspronkelijk dachten da wij ooit Nederlandse les zouden geven (da’s een feit) en da wij da nu ook doen. Ik doe het nie via zo een platform, maar ik ben ook al een tijdje bezig en ik heb net hetzelfde, dat ik de mensen waar ik mee praat, dan denk ik soms “oh, ik ben zelf ook zoveel aan het leren”, dus da’s heel fijn. Maar dus, ik weet nie of ik reclame mag maken voor u, Pieter, want volgende maand zijt gij daar nie op beschikbaar. Iedereen die de podcast hoort, ga naar italki en vindt Pieter, want da’s keiplezant.

P: Dat is keiplezant. Nu, de kans dat ge mij daar vindt als leerkracht is waarschijnlijk redelijk klein, allé, zeker volgende maand want dan neem ik vakantie, omdat ik al redelijk wat studenten heb. Wie weet, er kunnen der nog altijd een paar bij, maar Vlaams is heel populair op italki om de simpele reden dat ze om de één of andere reden Nederlands en Vlaams als aparte taal zetten.  

S: Ahja, maar dat doen er veel, hé.  

P: Hmja, maar dat is een beetje raar, maar superhandig voor de Vlamingen want dan hebt ge honderden Nederlandse leerkrachten en maar een tiental Vlaamse leerkrachten.

S: Ja, maar pas op, dat is ook een deel waarom ik mijn project “Feelin’ Flemish” heb genoemd omdat ik echt wel vind dat er grote verschillen zijn tussen het Nederlandse en het Vlaamse accent (dat is ook zo). ‘T is waar, Vlaams is geen taal, in het Nederlands zeggen wij altijd Nederlands, maar ik denk wel, ik ken heel veel mensen die het een beetje beu zijn om met materiaal te leren vanuit Nederland (van het Nederlands-Nederlands). En dan komt er zo iemand in Antwerpen: “Hallo, mag ik een biertje?”. En ja, da klopt nie helemaal. Als ge dat dan zo geleerd hebt en ge beseft da zelf nie, dat da eigenlijk nie de manier is waarop mensen spreken in België, dan is da nie zo fijn.    

P: Als ge met een Hollands, of een Nederlands, accent naar hier komt dan gaan we u nog altijd zien als buitenlander, want het is nie Vlaams en Vlamingen zijn heel trots op hun taal.

S: Ja ja, klopt. Maar ja, tof da ge zo vele fijne mensen hebt leren kennen via da platform.

P: Ja, heel dankbaar voor.  

S: Ja, en daarom dat ik ook altijd op het einde van elke podcast aflevering zeg, stuur een mailtje! Laat iets van u horen! Want het is echt fijn om feedback te krijgen, van wie hoort ons en hebben jullie daar iets aan.  Hebde gelle daar iets aan. Want dat is gewoon plezant. Het is fijn om die nummerkes naar boven zien te gaan als ge ne podcast maakt, maar nog fijner is om te weten wie luistert er. En is het verstaanbaar (inderdaad, inderdaad, da’s ne belangrijke). Want een kleine blik achter de schermen: voor de eerste keer hebben we nie eerst een beetje uitgeschreven wa we zouden zeggen, waardoor het misschien wel es een beetje snel kan gaan voor jullie.

P: Ja, of een beetje meer dialect of ik weet nie wa, maar da mag ook. 

S: Het gaat voor ons in elk geval genoeg werk zijn om het uit te schrijven (da’s een feit), maar we doen da met plezier en met veel liefde. Voila. Ok, het is aan mij terug. Ik ben heel dankbaar – ondertussen zit ik al in mijn hoofd in Brussel, ik ben sinds maandag in Brussel – voor het vele lekkere eten dat ge hier makkelijk kunt bestellen. Ik heb gisteren Libanees eten besteld. Da was keilekker, helemaal nie duur. Natuurlijk niks is duur hier als ge de prijzen van Zwitserland gewoon zijt, dus misschien was het wel een beetje duur, maar het was in elk geval keilekker en ik dacht “oh, da vind ik fijn aan België. Dat is één van de eerste dingen die ik terug apprecieer als ik hier ben, om gewoon lekker en divers te kunnen eten. En volgens mij was het zelfs, ah nee, het was nie compleet vegan, maar ‘t was wel… (op z’n minst vegetarisch). Ja, sowieso, als ik kan eet ik vegetarisch, allé, dat is zelfs nie meer moeilijk om vegetarisch te eten.   

P: Nee, da’s een feit. Zeker nie in Brussel, allé, Brussel, hoe moet ik het zeggen, als hoofdstad is het nog altijd een beetje een uitzondering, want Londen, Parijs, Berlijn zijn nog altij vele beter voorzien voor vegans, maar Brussel begint…het begint in orde te komen, beetje bij beetje.

S: Ja, en hoeveel meer mensen vegan eten, want ik probeer het ook wel zoveel mogelijk, dan zoveelste beter wordt het, hè. Wij maken het aanbod. Ik zit in Sint-Joost en in die straat, allé nie in de straat, maar in die buurt zag ik dat er ne vegan slager is (ah, serieus?). Wat dat ik wel heel cool vond om te zien want Sint-Joost is nie echt een buurt waar dat er heel veel mensen vegetarisch of vegan zijn, denk ik, maar da’s een soort van traiteur. Ja da’s waar, want ik had nog het idee om da aan u, want ik dacht wel da gij vegan waart, ik wist dat dus nie helemaal zeker, hè, want ik kende u nog nie dervoor (nee, ik heb dat ook nooit gezegd op de podcast), maar ik dacht ik ga daar iets halen voor ik kom. Gij hebt da nooit gezegd?

P: In de podcast? Ik denk da nie, nee. Ik wou daar een aparte aflevering voor maken. Ah voila, dees is al een beke een voorproeverke.

S: Ja, want ik had da gewoon gedacht, denk ik. Ik weet nog da ik dacht: “Ah, misschien ga ik daar dan iets halen voor da ik naar hier kom”, maar uiteindelijk is dat er nie van gekomen, maar dat hebde dus daar.  

P: Ah, da’s waar, gij zei dat ge iets lekker ging meebrengen.

S: Maar dat heb ik ook bij, maar da’s iets anders. Da waren Syrische…hoe heet da…Syrian sweets staat er op de winkeldeur, dus da staat ook nog beneden, maar ik weet nie of dat da vegan is.

P: Bwa, ik ben geen moeilijke vegan.

S: Da weet ik, maar ik wil maar zeggen, ik ging eigenlijk echt iets heel lekker meebrengen, maar volgende keer dan. Nu weet ge dat da bestaat. Voila, dus dankbaar voor al het lekkere eten da we hier hebben.    

P: En dan voor mij de laatste, ik zou zeggen: de posters die ik heb gekocht. Ik vind ze echt superleuk, want mijn kamer was toch wel een beetje kaal zonder die posters. Dan was het gewoon maar witte wanden en nu heeft mijn kamer zo veel meer kleur. En één poster dan specifiek die ik nu langzaamaan aan het inkleuren ben, wat wel een beetje meditatief is om da bolleke per bolleke te doen. Ik ben heel blij dat ik die gekocht heb.      

S: Ja, het eerste wat ik merkte als ik hier binnen kwam, was da gij zo een mooie poster aan uwe muur had hangen, maar vooral die poster die daar ook hangt. Da’s echt cool, jullie zien da natuurlijk nie, maar ikke wel en da’s ne poster die da ook licht geeft in het donker en ook al geeft em nie veel licht, hij is toch heel mooi, want dat is zo een idyllische scène aan de rivier, met sterren en een tentje en ja, heel schoon. Ik vind da ge der toch ne foto van op uwe website moet zetten.

P: Da zal ik doen. Bij het volgende artikeltje dat ik schrijf, zal ik hem er bij zetten.

S: Goe, we hebben een paar dingen geselecteerd waar we dankbaar voor zijn. Ja, we zullen nog wel es ne keer iets vertellen in de één of andere volgende aflevering, maar da was al maar es een experiment om de twee beste Vlaamse podcasts van de wereld samen te brengen en te zien wat het geeft, dus laat ons weten of dat het een geslaagd experiment is. 

P:  Inderdaad, stuurt een mailtje als ge het tof vond, dan doen we der sowieso nog wel wa. 

S: Ja, maar wij gaan elkaar nog zien, hé.

P: Da sowieso.

S: Ok, keigoe. Ja, en zoals altij, voor mijne podcast kunnen de mensen die luisteren ook een bladje invullen in het Nederlands met hun eigen dingen waar ze dankbaar voor zijn en dat dan naar mij sturen en uit de mensen die da sturen, trek ik ook een winnaar die met mij een half uurtje mini-coaching Nederlands kan winnen, dus dan moete nie naar italki gaan, want de Pieter, die kunde daar nie vinden.

P: Nee, hoogstwaarschijnlijk nie. 

S: Ja, en ik ben normaal gezien ook mega-exclusief. Nee, da’s nie waar, maar als ge zelf nog wa wilt experimenteren met uw Nederlands en met dankbaar zijn, want dat is keigoe voor uw eigen, zeker doen.

P: Mannekes, houdt ulle goe en tot de volgende!